De Nieuwe Toneelbibliotheek

Halverwege omgedraaid

Een tekst voor een broer en een zus en een mannenfiguur, over volwassen worden en de verleidelijkheid van een incestueuze relatie. opvoergegevens: Hartstochtfestival / José Kuijpers

De binnenkomst of je gaat tenslotte weer naar huis

Het begint bij de komst van een vrouw in het nieuwe huis van een man. Ze stappen de situatie in met ieder een andere lezing van hun gezamenlijke geschiedenis. Hun samenzijn lijkt een doodeenvoudige zaak, maar achter de simpele woorden schuilen tranen. Deze voorstelling toont micro-precies en fijnzinnig het parcours van verhalen en emoties dat ze afleggen tijdens het drinken van thee uit mooie kopjes. opvoergegevens: Bellevue Lunchtheater / Sanne van Rijn

Kale bomen ruisen niet

Ruimschoots de zomer voorbij terwijl de herfstavond kil optrekt zitten twee vrouwen, Jos en Rie, nog steeds op de camping. Met de rug naar de voortent en het gezicht naar het pad beschouwen zij 'de wereld om hen heen'. Minitieus en gedetailleerd gaan ze daarbij in op ‘de dingen’. Ook de pijnlijke dingen… de olielamp walmt en de rode wijn is koud.

De lange nasleep van een korte mededeling

Perikelen binnen een kleine gemeenschap na een korte mededeling: Kan de keuze van een persoon de vanzelfsprekendheden van anderen aantasten? En welke emoties wekt dat op? Binnen een kleine gemeenschap van drie mannen en een vrouw zetten zich dingen in gang, die misschien waren uitgebleven als een van hen zijn korte mededeling niet had uitgesproken. opvoergegevens: Toneelschuur Haarlem / Via Rudolphi / Joeri Vos

Huis

Een oude man vindt dat hij lang genoeg geleefd heeft. Alles is piekfijn in orde, maar er zijn nog een paar kleine dingen die hij netjes wil afhandelen. Hoe pak je dat aan? Continu ligt hij met zichzelf en met de spullen om zich heen overhoop

jeugdtheatertekst 8+

Het Geluk

Drie eenakters geïnspireerd op enkele korte verhalen van Anton Tsjechov. In Typisch Tsjechov (Aletta Becker) leest een vrouw in de korte verhalen van Tsjechov en kibbelen een jonge coach en een oude gids over krimp, veenmos, veenlijken, tractoren, geluk, wortels… over wel of niet ergens horen. In De wending (Magne van den Berg) ontmoet een herder, schapen weidend met zijn zwijgende zoon, achtereenvolgens een dichter, een soldaat en zijn eigen vrouw. Allen vragen ze zich af waar het geluk gebleven is of waar het zich precies zou kunnen bevinden. In Nog meer eeuwige liefde (Miriam Boolsen) komt een veearts op bezoek bij een provincieschoonheid. Elke dag verklaart hij haar zijn liefde en wijst zij hem af. Telkens draaien zij in hetzelfde kringetje rond.

opvoergegevens: De Gelukscompagnie / Michiel Johanes Jansen

Mijn slappe komedie voor vier mensen, een handjevol personeel en een tafel die niet vrijkomt

Magne van den Berg schreef deze tekst voor vier personages en een handjevol personeel, vanuit de wens het genre komedie te onderzoeken. Startpunt was een workshop filmtaal versus toneeltaal. Van den Berg begon aan deze komedie als een filmscène waarin vier personages, met een duidelijke relatie tot elkaar, namelijk twee stellen waarvan er twee ex-echtgenoten zijn, wachten aan de bar van een restaurant op een tafel die niet vrijkomt…

Met mijn vader in bed

Een haperend telefoongesprek tussen dochter en vader na de dood van zijn vrouw, haar moeder. Over de oude spullen, het weer, een nieuwe vrouw en hoe ver je mag gaan in het zoeken van troost bij de ander...

opvoergegevens: Toneelschuur Producties

Vijf sec. erin eruit

Hun liefde is clandestien. Zij is vrij, hij is getrouwd en heeft een kind. Ze houden van elkaar maar hun situatie is onmogelijk. Tegen de achtergrond van een grote stad geven de twee zich over. Aan herinneringen. Aan elkaar.
'Vijf seconden' is de titel van de voorstelling. De titel van de uitgave is 'Vijf sec. erin eruit'

opvoergegevens: Het Zuidelijk Toneel

Liefdesverklaring

Liefdesverklaring is een antiserum én ode aan de 'Publikumsbeschimpfung' uit 1966 van Peter Handke. Hij ontregelde de toen heersende conventies van het theater en gaf het publiek een reeks verwijten en beledigingen te verwerken.
Aan de hand van deze nieuw geschreven tekst, waarin delen van Handke's tekst geciteerd of omgekeerd worden, verklaren zes jongeren gezamenlijk en individueel hun liefde aan het publiek en brengen een lofzang aan het theater.

Van Kniertje tot Diva

Acht (toneel)schrijvers zijn ingegaan op het verzoek van Het Wilde Oog om bij een foto uit de verzameling Spakenburgse Diva's een tekst van 600 tot 800 woorden te schrijven. Acht monologen dus door: Lot Vekemans, Gerardjan Rijnders, Pauline Mol, Don Duyns, Magne van den Berg, Jibbe Willems, Tjitske Jansen en Koen van Hensbergen.

>> dit boekje wordt uitgegeven in de Witte Reeks en bevat kleurenfoto's <<

Ik speel geen Medea

In Ik speel geen Medea, zien we drie actrices anderhalf uur voor aanvang van de voorstelling. Het stuk speelt zich af op het achtertoneel, in de kleedkamer. Daar waar er nog niet geacteerd hoeft te worden slaat de vertwijfeling toe. De angst en de diepe haat-liefde-verhouding ten aanzien van het vak wordt zichtbaar. De tekst ontving de Taalunie Toneelschrijfprijs 2016.

Im Bett meines Vaters umständehalber

Vater und Tochter telefonieren, 28 Szenen lang. Sie reden und diskutieren, streiten und schweigen, sie sprechen mit dem Anrufbeantworter – und immer wieder muss das Wetter als Gesprächsstoff herhalten. Vor wenigen Monaten ist die Ehefrau und Mutter gestorben und das gemeinsame Trauererlebnis und der unterschiedliche Umgang damit prägen das Gespräch. Die Tochter wohnt in der Stadt und hängt an ihren Erinnerungen an das elterliche Zuhause auf dem Lande. Der Vater hat schon nach drei Monaten eine neue Frau geheiratet. Vor allem ihr zuliebe will er Platz schaffen im Haus.

opvoergegevens: Toneelschuur Producties

Im Bett meines Vaters umständehalber / Met mijn vader in bed (wegens omstandigheden)

Vater und Tochter telefonieren, 28 Szenen lang. Sie reden und diskutieren, streiten und schweigen, sie sprechen mit dem Anrufbeantworter – und immer wieder muss das Wetter als Gesprächsstoff herhalten. Vor wenigen Monaten ist die Ehefrau und Mutter gestorben und das gemeinsame Trauererlebnis und der unterschiedliche Umgang damit prägen das Gespräch. Die Tochter wohnt in der Stadt und hängt an ihren Erinnerungen an das elterliche Zuhause auf dem Lande. Der Vater hat schon nach drei Monaten eine neue Frau geheiratet. Vor allem ihr zuliebe will er Platz schaffen im Haus. NL + DE

opvoergegevens: Toneelschuur Producties

Das lange Nachspiel einer kurzen Mitteilung

Vier Freunde, Jon, Sjon, Johan und Louise, hängen zusammen ab in einer Bar oder Kneipe oder sonstwo, wie seit ewigen Zeiten. Nur ist diesmal alles anders. Denn Jon sagt zu Louise "Ich trage mich mit dem Gedanken, von hier wegzugehen"

Gender

Merel is een jongensachtig meisje. Josha is een meisjesachtige jongen. Bij de wc’s van de plaatselijke club waar vanavond een schoolfeest in volle gang is, bespreken twee jonge mensen de invloed van hun sekse op het leven en welk hokje daarbij past. 12+

opvoergegevens: Toneelgroep Oostpool

Liefdesverklaring voor altijd

Vier doorgewinterde acteurs en mimespelers vertegenwoordigen vele decennia aan ervaring in de Nederlandse theaters. Na een lange relatie met het publiek maken zij de balans op. Jarenlang keken we naar hen, nu kijken zij terug.

Genoeg nu over jou

Een moeder en een dochter vechten om de rouw over Bob.

Keale beammen rûzje net (Fries)

De simmer is foarby. Wylst de grûn al käld oplûkt sitte Jos en Rie noch hieltyd op de camping. Mei de rêch nei de tinte en ûtsjoch op it paad beskôgje sy de wrâld om harren hinne wylst de oaljelampe walmet en de reade wyn kâld is. - Friese vertaling Anja Steegstra

The big Aftermath of a small Disclosure

Louise and Jon are part of a tight friendship group along with Sjon and Johan. But Jon’s fed up. He wants out. First he has to tell the others. It is this simple act that starts a cycle of misinformation, rumour and suspicion. Friendship sours to enmity and old rivalries come to the surface forcing Louise to make a choice. Should she take her chance and leave too, or stick with what she knows? Not only does she have to decide how she actually feels... she then has to say it out loud.

translation: Purni Morell

Game Over

Als El een einde aan haar leven maakt, blijven haar beste vrienden Ayla en Joep verslagen achter. Ze willen haar nog duizenden vragen stellen en proberen haar beweegredenen te achterhalen.

god?

Beste vrienden Qi, Tommy en Ay hebben alle drie van hun ouders een andere religie meegekregen. In het laatste jaar op hun middelbare school gaan ze daarover met elkaar in gesprek. Hoe is het om te geloven en hoe bepaal je waar je staat? En wat als je verliefd wordt op iemand met een ander geloof?

Snackbar

Wanneer sta je op, voor jezelf en voor een ander? Hoe is het mogelijk dat niemand ingrijpt als grenzen overschreden worden? Een pleidooi voor opstaan en het doorbreken van de stilte.

God woont in Texas

Twee vrouwen luchten hun hart over de saaiheid van de woestijn, de klappen van vader en de liefde voor een cowboy.

Korte stilte, meisje begint

Een dialoog tussen een jong stel waarvan het meisje net terugkomt van het ziekenhuis. Meerdere keren gaat ze op zoek naar nieuwe gemeenschappelijke vaste grond tussen hen beiden, op enig moment door letterlijk weg te gaan en terug te keren.

Privés de feuilles, les arbres ne bruissent pas

Isolées, à l’abri du monde et des hommes, deux femmes, Dominique et Gaby, se sont installées dans un camping, pour une durée indéterminée. Devant leur caravane, elles se préparent, attendant interminablement on ne sait qui, on ne sait quoi. Elles semblent gravement préoccupées par l’insoluble problématique du « quoi porter » pour être à leur avantage et naturellement, faire bonne impression. Leurs échanges sont laconiques, un brin absurdes, forçant le sourire, et peu à peu, le malaise.

Long développement d’un bref entretien

Un soir, quatre amis sont rassemblés. Parmi eux, un couple officiel : John et Louise, et deux amis du couple : Jean et Johan. Ils ne se parlent jamais tous ensemble. Les dialogues se font deux par deux, en aparté, en secret. Ils se croisent et se recoupent plus ou moins. Chacun.e détient une partie de la vérité, une partie de l’histoire qui
se compose sous nos yeux. Tout commence avec une confidence que Jean fait à Louise : il lui annonce qu’il « pense à partir d’ici » – à déménager. Rien de sûr, mais « l’idée lui trotte dans la tête. »

Dans le lit de mon père (circonstances obligent)

Une fille – F et son père – P sont au téléphone. Ils vivent assez loin, lui dans la campagne, elle en ville, à « l’ot bout du pays ». Chacune des vingt-huit scènes de la pièce est une conversation téléphonique. Au fil des scènes, on assiste donc à cette conversation chaque fois interrompue, poursuivie, reprise au fil des heures ou jours. Chaque protagoniste gère de façon différente le deuil de la mère / épouse, décédée il y a quelques mois. Les mots peinent à sortir, et la conversation se cristallise autour de la question des possessions matérielles des parents et de l’aménagement de la maison familiale, dans laquelle le père vit désormais avec sa nouvelle compagne - « elle ». Ils évoquent donc à partir de la deuxième scène l’arrivée d’une nouvelle armoire, qui va remplacer l’ancienne, donnée à une tante. Puis suivent d’autres changements. Les meubles et les bibelots que la morte avait choisis représentent leur vie d’avant, la vie qui ne sera plus jamais.

Trees without leaves

One morning, two women wake up at a campsite. They get dressed, get prepared and start to wait for a visitor. It’s a very important visit, and they need to be dressed formally.